Ik kijk niet naar beperkingen, maar naar mogelijkheden – en zoek samen naar wat wél werkt
Ieder kind is uniek en verdient een aanpak die past bij zijn of haar behoeften. In mijn werk als kindertherapeut kijk ik niet naar beperkingen, maar naar mogelijkheden. Ik geloof dat groei ontstaat wanneer we samen ontdekken wat wél werkt – voor het kind, voor de ouders en voor de omgeving.
Met een open blik, een positieve insteek en jarenlange ervaring begeleid ik kinderen in hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Of het nu gaat om het vergroten van zelfvertrouwen, omgaan met emoties of het versterken van veerkracht – samen zoeken we naar de weg die bij het kind past.
Mijn kracht ligt in het denken in oplossingen en het zien van kansen. Niet door een standaard aanpak te volgen, maar door écht te kijken naar het kind en te werken vanuit verbinding, vertrouwen en creativiteit.
Na jaren met hart en ziel een bloeiende onderneming in Utrecht te hebben opgebouwd, voelde de afstand steeds groter worden. Niet alleen in kilometers, maar ook in waar mijn leven zich nu afspeelt. Lees je mee?
Toen ik in Utrecht woonde en daar mijn onderneming opzette (2017), zat ik in een totaal andere fase van mijn leven. Ik werkte met volle toewijding en passie, zonder me op dat moment bezig te houden met de vraag of dit altijd zo zou blijven. Maar toen we zwanger werden, werd ineens alles helder: ons hart lag in Friesland, daar wilden we ons gezin laten opgroeien.
Vanaf dat moment voelde ik dat het runnen van een grote organisatie niet meer passend was voor mij. Mijn leven veranderde, mijn prioriteiten verschoven, en ik besefte dat ik een andere balans wilde – één waarin ik zowel mijn werk als kindertherapeut weer kon oppakken als volop kon genieten van mijn gezin.
Daarom heb ik mijn onderneming in Utrecht met een warm hart overgedragen aan liefdevolle mensen die het werk daar voortzetten. Nu, na bijna vijf jaar in Friesland te wonen, voelt het goed om me hier niet alleen thuis te voelen, maar ook hier als professional mijn plek in te nemen.
Ook hier mag ik weer doen waar ik het meest van hou: kinderen begeleiden op hun pad naar meer veerkracht, zelfvertrouwen en emotioneel welzijn.
Tegelijkertijd ben ik ook moeder van twee jonge kinderen – een rol die voor mij minstens zo waardevol is. Daarom kies ik er bewust voor om mijn werkweek klein en krachtig te houden: 8 tot 16 uur per week, zodat er voldoende ruimte blijft voor datgene wat voor mij net zo belangrijk is als mijn werk – tijd en aandacht voor mijn eigen gezin.
Door deze balans kan ik in beide werelden volledig aanwezig zijn: met liefde en toewijding in mijn werk als kindertherapeut, en met evenveel liefde en aandacht thuis bij mijn kinderen.
Met hart en ziel: werken met kinderen met het syndroom van Down
Soms kom je niet bewust op een pad, maar word je er als vanzelf naartoe geleid. Mijn werk met kinderen met het syndroom van Down is precies zo ontstaan – onverwacht, maar direct met een diepe klik. Wat begon als een individueel therapietraject groeide als een lopend vuurtje onder ouders, en voor ik het wist, werd ik steeds vaker gevraagd. Niet omdat ik een specifieke opleiding in de gehandicaptenzorg heb gevolgd, maar omdat de match er gewoon was.
Een match in energie, in gevoel. In de manier waarop ik kinderen zie en benader: met positiviteit, puurheid, humor, duidelijkheid en vooral veel liefde. Kinderen met het syndroom van Down hebben een enorme levenskracht en echtheid, en juist dat raakt me. De directe communicatie, de speelsheid en de oprechte verbinding maken dat ik in dit werk helemaal op mijn plek ben.
In Utrecht heb ik met liefde individuele begeleiding geboden, gezinnen thuis ondersteund en prachtige logeerweekenden georganiseerd. Uiteindelijk groeide dit uit tot het runnen van een kleinschalige dagbesteding. Alles ontstond organisch, zonder vooropgezet plan, puur vanuit de wederzijdse klik.
Ook hier in Friesland blijf ik met veel liefde deze begeleiding aanbieden. Individueel, in gezinnen en met logeerweekenden bij ons thuis – altijd op basis van een match met mijn eigen kinderen. En wie weet... misschien groeit hier uiteindelijk ook weer iets moois, zoals een eigen dagbesteding. Maar zoals altijd: ik begin gewoon. En dan zie ik wel waar het naartoe gaat.